Naast coachen en het geven van trainingen en lezingen geniet ik ontzettend van schrijven. Van kinds af aan schrijf ik al verhalen. Op deze pagina vind je mijn LinkedIn blogs. Ik schrijf over heel uiteenlopende zaken, die toch een gemene deler hebben. Ik zou zeggen: ontdek en geniet ervan!
Lachend kwam ze mijn praktijk binnen na een lange rit vanuit Drenthe. Om persoonlijk kennis te maken kwam ze, samen met haar moeder, half februari voor de eerste coachsessie naar mijn praktijk in Altforst. De vervolgsessies waren online. Ze wilde heel graag het traject samen in mijn praktijk afronden.
Daar sta je dan met je dyslexieverklaring…. In 5 VWO liep ik helemaal vast op school. Hoe hard ik ook werkte en hoeveel uren ik er ook instak, ik kreeg niet het gewenste resultaat. De onvoldoendes namen toe en ook mijn frustratie! Toen kwam er een dyslexieonderzoek. Dyslexie en of dat het dat was! Ik kreeg de testuitslagen en het verslag mee naar huis. Alsjeblieft en SUCCES ERMEE! Nou houdoe en bedankt…..Daar stond ik dan met mijn dyslexieverklaring. ‘En nu?’ Dacht ik.
Ben je zelf dyslectisch? Of heb je een kind met (vermoeden van) dyslexie? En zie je dat de dyslexie met meer gepaard gaat dan alleen de uitdagingen met lezen en schrijven? Of misschien heb je jouw trucjes gevonden en oplossingen bedacht maar blijf je toch voelen dat je anders bent en/of je dom voelen? In de afgelopen jaren heb ik heel veel kinderen en (jong) volwassenen succesvol mogen coachen op dit gebied en ik zag dat zij allemaal tegen 3 gemeenschappelijke problemen aanliepen.
Vorige week stuitte ik op een hele mooie en interessante discussie op Facebook. Twee personen waren in gesprek over methoden van dyslexiebehandelingen. De ene vond het belangrijk dat er wetenschappelijke onderbouwing was en gaf aan dat de kans op succes bij alternatieve methodes vele malen kleiner is. De andere persoon is behandelaar van een ‘alternatieve methode’ en vindt wetenschappelijke onderbouwing ook belangrijk maar ook het breder kijken naar dyslexie.
Dyslexie op de werkvloer. Schaamte. Dom voelen. Wat denken ze van mij? Gevoelens en gedachten die ik zelf ook ervaren heb. Ik heb op mijn werk altijd aangegeven dat ik dyslexie heb. Het was meer om me in te dekken. Dan wisten ze dat ik schrijffouten kon maken en ik soms wat meer moeite had met het indelen van mijn tijd. Dit was uit pure onzekerheid. Bang om het niet goed te doen of eigenlijk niet goed te zijn. Want man, man, man wat trok ik me de meningen van anderen toch aan.
Lieve ouder,
Is jouw kind dyslectisch? Of heb je het vermoeden van dyslexie? Merk en zie je dat dit veel meer met zich meebrengt dan alleen moeite met lezen en schrijven? Zie je dat jouw kind onzeker wordt van het minder goed kunnen lezen en schrijven? Logisch!
Weet u wat Walt Disney, Oprah Winfrey, Jamie Oliver en Dennis Bergkamp met elkaar gemeen hebben? Allemaal zijn ze gezegend met een enorme dosis creativiteit. En hun dyslexie stond hun succes niet in de weg.
Waarom zo’n moeilijke naam en ingewikkelde schrijfwijze?
Ik zie zoveel verschillende manieren voorbijkomen waarop het woord dyslexie geschreven wordt. Als zelfs mensen die niet dyslectisch zijn al niet weten hoe ze het woord correct schrijven hoe moeten mensen die wel dyslectisch zijn dit dan correct schrijven? Ingewikkeld dus!
Onlangs sprak ik op LinkedIn Nienke Konings over onze dyslexie. Beiden hoogopgeleide dames. Beiden ons onzeker gevoeld over onze capaciteiten. Nienke gaf aan: “mijn levensmissie is het vinden van een medicijn voor dyslexie, wetende dat het erfelijk is en ik hoop dat nieuwe generaties beter kunnen worden begeleid. In eerste instantie dacht ik: “een medicijn? Nee waarom? Zelf vind ik dat er geen medicijn hoeft te komen omdat dyslexie naast de uitdagingen met o.a. lezen en schrijven ook voor voordelen zorgt. Voor onze creativiteit. Voor ons denken in verbanden. En nog zoveel meer dingen.
Zelfvertrouwen? Het liefst zou je jouw kind een enorme dosis meegeven! Was het maar zo simpel. Zal ik je wat verklappen? Zo moeilijk is het niet, als we de sleutel maar weten te vinden. De sleutel, dat is het brein. Onze hersenen zijn elastisch en daardoor is verandering mogelijk. Yes!
Mail: Leoniek@lefdyslexie.nl
Algemene voorwaarden | Privacybeleid | Disclaimer | Cookiebeleid |
Fotografie Belinde van Bommel | Copyright ©2019 LEF Dyslexie
