Mijn droom voor alle dyslectici
Typisch vind ik het dat zodra je het woord dyslexie laat vallen, mensen meteen al voor je invullen dat je moeite hebt met lezen, schrijven en spellen. Dat je langzaam leest en niet zonder spelfouten kunt schrijven.
Vorige week heb ik er nog hard om gelachen met een coachee. Ze is net gestart met het schrijven van haar scriptie en had een kennismakingsgesprek met haar begeleider. Om meteen open te zijn stelde ze zich kwetsbaar op, vertelde over haar dyslexie en gaf aan wat ze nodig heeft en welke hulp ze graag van haar begeleider zou ontvangen. Ook deze begeleider vulde direct voor haar in wat dyslexie is. Ze zei: “ik zat vanbinnen te lachen want ik dacht ja hoor hier hebben we weer zo’n typisch gevalletje.” Maar gelukkig toen ze verder vertelde over wat dyslexie voor haar is en dat het veel meer is dan de uitdagingen op het gebied van lezen, schrijven en spellen was hij super geïnteresseerd. Hij stelde verdiepende vragen en was oprecht. Zo kan het dus ook!
Dat iemand niet weet wat dyslexie precies is vind ik niet erg. Ik snap helemaal dat je als docent niet alles van dyslexie, adhd, hoogbegaafdheid, etc. kunt weten. Wat ik wel erg vind? Het niet openstellen voor wat dyslexie precies is, met de dyslect het gesprek aangaan over wat hij/zij nodig heeft. Conclusies trekken en oordelen vind ik zo jammer. Dyslexie is NIET voor iedere persoon hetzelfde! Dus niet iedere dyslect draait letters om. Of ziet de letters dansen. Of maakt giga veel spelfouten. Het stereotype beeld verdient een nieuw imago!
Jaren geleden koos ik er bewust voor om me met LEF Dyslexie NIET te richten op lezen, schrijven en spellen. Er zijn genoeg praktijken die zich hier al op focussen. Ik ben zelf ook dyslectisch en heb gekeken wat er nog ontbrak. Welke zorg en focus misten. Niet alleen voor mezelf maar voor veel meer dyslecten. En wat bleek? Nog steeds, na 28 jaar ervaring met dyslexie, was er weinig aandacht voor de sociaal-emotionele ontwikkeling van dyslecten. Dyslexie kan zo’n grote impact hebben op het welbevinden. Hier is aandacht voor nodig dacht (en zag) ik. En ik wist het: dit is mijn ultieme droom voor alle dyslectici!
Daarom ben ik mijn droom gaan leven: ik help kinderen, jongvolwassenen en volwassenen om te groeien in zelfvertrouwen en te leren omgaan met hun dyslexie. En dus werk ik vandaag de dag helemaal happy vanuit mijn praktijk en online om kinderen, jongvolwassenen en volwassenen uit het hele land te begeleiden. Ik kan er niet direct het stereotype beeld van dyslexie mee veranderen maar mijn bereik wordt steeds groter. Door mijn bijdragen op Sociale Media krijgen steeds meer mensen informatie en inzichten over wat dyslexie ECHT is. Ook leren dyslectici door coaching zichzelf en hun dyslexie steeds beter kennen waardoor ze hun omgeving mee kunnen nemen in wat dyslexie voor hen is.
Om ook jouw omgeving mee te kunnen nemen in wat dyslexie voor jou is, heb je zelfkennis nodig. Daarnaast helpen kennis van een expert, een betrokken en veilige omgeving en de juiste mindset natuurlijk ook mee. Neem het heft in eigen hand zodat je zelf het typische beeld van dyslexie mee kunt gaan veranderen. Laat degenen die het typische beeld hebben van dyslexie en niet open staan voor het volledige beeld maar lekker links liggen. Volkomen oninteressant en zonde om je tijd en energie in te steken. Waar het uiteindelijk om draait is dat jij jezelf begrijpt. Dat je lekker in je vel zit. Vol zelfvertrouwen om kunt gaan met jouw dyslexie! Van die wetenschap pluk ik inmiddels al jaren, zowel privé al zakelijk, de vruchten.