‘This time last year’​

 

Reis van afhankelijkheid naar onafhankelijkheid, van mindfuck naar geluk, bewust worden van gedachten, gevoelens & verwachtingen, dit alles maakt verandering mogelijk.

 

Exact een jaar geleden stond ik bepakt en bezakt met mijn backpack op Schiphol. Met een twinkeling in mijn ogen en spanning in mijn lichaam, keek ik nieuwsgierig uit naar het avontuur dat ik tegemoet ging. Een sprong in het diepe en onbekende: nieuwe landen, mensen, culturen, klimaten, weersomstandigheden, indrukken, emoties en verwonderingen.

 

Alleen er op uitgaan, één grote levensles die ik iedereen gun. Echt zelf keuzes maken, zelf moeten nadenken, aangewezen zijn op jouw echte ik! Want wie ben je als er niemand anders is? Ik ben vaker alleen naar het buitenland gegaan om te studeren en stage te lopen. Eigenlijk wist ik altijd waar ik terecht zou komen, dat er leeftijdsgenoten zouden zijn en waar ik zou verblijven. Nu had ik een plan/een reisroute in gedachte. Maar, een reis loopt nooit zoals is gepland. Ik moest mij dan ook openstellen voor verandering. Heerlijk, go with the flow!

 

Het enige constante is verandering. Bij alles moet je nadenken: van het vervoer van plaats naar plaats, het regelen van accommodatie, vervoer ter plekke naar de accommodatie tot hetgeen je terplekke wilt gaan ondernemen en hoe daar te komen. Dit laatste had ik toch wel onderschat, zeker met mijn ondernemende houding en het benieuwd zijn naar alles wat er te doen is. Elke minuut van de dag wil ik efficiënt benutten. Soms moest de rem er echt even op om te genieten van het hier en nu en niet steeds bezig te zijn met wat er komen gaat. Lastig want ik kom uit een generatie waar we alles mee willen maken en niets willen missen. Maar soms kan het niet anders, heeft het lichaam rust en balans nodig.

 

De eerste 3 maanden van mijn reis heb ik alle indrukken en prikkels over me heen laten komen. Ik heb met mijn ogen de meest prachtige beelden gezien. Met mijn oren de meest indrukwekkende geluiden gehoord. Met mijn handen en lichaam gevoeld. Met mijn neus nieuwe geuren geroken en met mijn mond nieuwe smaken van gerechten en andere culinaire keukens en windstreken geproefd.

 

Na drie maanden, op de helft van mijn reis vond ik de rust om na te denken over mijn toekomst. Ik wist beter wat ik ECHT wilde en wie Leoniek is als er niemand anders is. We laten ons vaak leiden door ideaalbeelden, door wat de maatschappij van ons verwacht. We doen wat we denken dat anderen van ons verwachten. Maar is dat zo, klopt dat? Wat willen we zelf? Waar word ik zelf gelukkig van? Waar krijg ik energie van? Wat kan ik goed en wat vind ik ECHT leuk? Wie is die pure Leoniek en wat doet ze graag?

 

Ik ben gaan onderzoeken naar wie ik van nature ben, de rollen die ik altijd vervuld heb. Of dit nu als kind thuis, op school of bij vriendjes/vriendinnetjes was of later met stages of in het werkende leven. De rode draad is bij mij: mensen helpen bij hun eigen ontwikkeling. Ik vind menselijk contact belangrijk. Ik denk graag mee. Ik houd er van om de vraag achter de vraag boven tafel te krijgen. Ik draag graag informatie over aan een zo groot mogelijk publiek. Ik haal er voldoening uit als ik mensen en elementen met elkaar kan verbinden. Ik ben een echte organisator, of het nu gaat om het organiseren van etentjes met vrienden tot het organiseren van congressen. Ik ben een ideeënmachine, ik bedenk graag concepten (in beelden voor me zien) en zoek hier de juiste mensen bij om ze uit te voeren.

 

Deze natuurlijke rol(len) wilde ik combineren met iets unieks dat ik bezit zodat werken niet meer als werken voelt, dat het geen moeite kost. Dit ‘unieke’ is het grootste cadeau dat ik tijdens mijn geboorte al gekregen heb ‘mijn andersdenkende vermogen’, de dyslexie. Tot 1,5 jaar geleden zag ik de dyslexie als mijn vijand, iets negatiefs dat meer ballast was dan dat het me iets opleverde. Dit veranderde toen ik bij het lezen van (neuro)wetenschappelijk onderzoek ontdekte wat dyslexie nu echt is. Het is mijn kracht, de andere manier waarop mijn hersenen in elkaar zitten maakt wie ik ben, hoe ik denk en hoe ik handel. Hier wil ik mijn werk van maken: het andere mensen in laten zien dat dyslexie meer is dan een beperking bij het lezen en schrijven!

 

Aan het einde van mijn reis, nu een half jaar geleden, werd het mij duidelijk. Mijn rugzak was niet alleen gevuld met kennis en ervaringen over de wereld maar ook met het allerbelangrijkste: kennis en ervaring van en over mezelf, een echte levensles! Inzicht in wie je echt bent is zo belangrijk, bewust zijn van wat je voelt, denkt en verwacht brengt je verder.

 

Geïnteresseerd in mijn ontwikkelingen? Laten we een kop koffie drinken, ik praat je graag bij!